Rozdział 21- Hogsmeade

Sobota. Hogsmeade. Główną ulicą miasteczka szli Saphira i Severus. Była to pierwsza sobota, w którą można było odwiedzać Hogsmeade. Severus już tydzień wcześniej zaprosił Saphirę na wspólne wyjście do miasteczka czarodziejów. Spacerowali już od 30 min. W tym czasie Snape zakupił potrzebne ingrediencje, a Młoda Dumbledore nową sukienkę, parę szpilek i kolczyki zafundowane przez Severusa. Teraz weszli do niewielkiej kawiarenki. Saphira bardzo lubiła to miejsce i Severus teraz dowiedział się dlaczego. Ściany były pomalowane na czysty, delikatny błękit. Okrągłe okna wychodziły wzgórza i las. Okrągłe stoliki z biało- błękitnymi obrusami oraz jasnoniebieskie krzesła nadawały przyjemny klimat. A do tego gdzie niegdzie stały wazony z kwiatami.

Saphira i Severus usiedli przy jednym ze stolików i złożyli zamówienie. Gdy kelnerka odeszła, oboje zaczęli rozmawiać. O lekcjach, uczniach oraz dawnej służbie u Czarnego Pana . Wiedzieli, że nikt ich nie podsłucha. W pewnym momencie dziewczyna poruszyła temat który bardzo zdziwił bruneta:

-Severusie mam pytanie.

-Tak kochanie.

-Dlaczego Elena taka jest?

Snape spojrzał na nią ze zdziwieniem:-Taka? Co masz na myśli?

-No, taka zamknięta w sobie. Taka niedostępna. Jakby nikomu poza tobą nie ufała.

Severus opuścił głowę. Gdy kelnerka przyniosła im zamówienia, powoli zaczął pić kawę zanim odpowiedział na pytanie:

-Bo widzisz… Tak właśnie jest. Ona nikomu nie ufa.

-Dlaczego?

-Ponieważ to ja się nią opiekowałem.

-Naprawdę? A jej matka?

-Jej matka i moja kuzynka przez całe życie była pogrążona w żalu po stracie męża. Ojciec Eleny był śmierciożercą. Bardzo zaufanym śmierciożercą Czarnego Pana. Zgniął kiedy Elena miała zaledwie rok. Tyle wiem o jej ojcu. Sama Elena nigdy nie kochała matki tak jak powinna. Na mnie przelewała całą swoją miłość. W jej domu często pojawiali się Śmierciożercy. Była przez nich rozpieszczana. Przynosili jej księgi z zaklęciami, różne zabawki. Jednak Elena wolała się uczyć Czarnej Magii. Poza tym jej pasją podobnie jak moją, od najmłodszych lat były eliksiry. Miała do nich wielki talent. Mając zaledwie 6 lat udało jej się wykonać eliksir żywej śmierci. Poza tym, gdy miała 6 lat została pasowana na Śmierciożercę.

-Gdy miała 6 lat? Przecież nawet mnie było trudno to znieść a zostałam mianowana mając 23 lata. I trzeba przecież zabić…

-I ona to zrobiła.

-Yyy… Słucham?

-Mając 6 lat przeszła inicjację. Wiesz że musiała zabić przynajmniej dwie osoby jednym zaklęciem?

-Taakk…

-No więc, zabiła całą 10-osobową rodzinę mugoli. Nie wywołało w niej to rzadnych emocji. To dzięki jej matce Elena stała się taka… Zimna. Nie potrafi okazać współczucia innym osobom, a szlamy i mieszańce uważa za śmiecie.

-To smutne. I to wszystko wina jej matki?

-Tak.

-Przepraszam że poruszyłam ten temat.

-Nie martw się. Masz prawo wiedzieć. Poza tym teraz już rozumiesz czemu tak bardzo się martwię o Elenę. Ponieważ traktuję ją jak własną córkę. A ona mnie jak ojca.

-Widzę. –

-Cieszę się.

Po czym oboje się do siebie uśmiechnęli. Następnie dojedli ciasto, dopili kawę i wyszli. Poszli wzdłuż lasu, aż do Wrzeszczącej Chaty skąd z powrotem do wioski. Tam Severus kupił Saphirze piękny bukiet róż. Potem zaczęli wracać do zamku. Gdy przechodzili koło Miodowego Królestwa Saphtra nagle się zatrzymała.

-Coś się stało kochanie?

-Czegoś zapomniałaś?

-Nie, tylko… Zaczekaj na mnie chwilkę. Zaraz wrócę.

I zanim Severus zdąrzył coś powiedzieć, weszła do sklepu. Po 10 min wyszła z zieloną torebką czymś wypełnioną.

-Co to jest?

-Słodycze dlaEleny. Żal mi jej. I teraz rozumiem jej wcześniejszy stosunek do mnie. Bała się że straci jedyną osobę którą kocha.

-Zgadza się.

I oboje poszli do zamku.

 W Hogwarcie:

-To dla ciebie, Eleno.

Saphira wręczyła Elenie torebkę. Czerwonooka zajrzała do środka po czym spojrzała zaskoczona na Saphirę:

-Ale, pani profesor.. Dlaczego…

-A tak po prostu.

-Ale przecież, to miała być wasza randka a wy… Wujku!

-Nie patrz na mnie! To był pomysł Saphiry.

-Naprawdę?

Dziewczyna spojrzała na psorkę po czym ku ogólnemu zaskoczeniu [przytuliła się na chwilę do nauczycielki i delikatnie pocałowała Saphirę w policzek:

-Dziękuję pani profesor.

-Nie ma za co Eleno.

I cała trójka zeszlą do gabinetu Snape’a gdzie wypili po soku z dyni i zjedli paczkę ciastek z torebki Eleny. Dziewczyna czuła się jak nigdy. Jakby to była jej prawdziwa rodzina.